روی دیوار اتاقم، تویه قاب عکس چوبی

تو کنارمی هنوزم، با یه دنیا عشق و خوبی

تو کنارمی هنوزم، میون این همه دیوار

هنوزم چشمای نازت، به چشام زل زده انگار

گل سرخ یادگاریت، میگه که آهای دیوونه

اون دیگه برنمی گرده، چرا یادت نمی ره

من که باورم نمی شه،آخه هم بغض صمیمی

همه سهم من از تو، بشه این عکس قدیمی

مگه میشه بر نگردی، من که باورم نمی شه

وقتی که هنوز توی این عکس، با منی مثل همیشه

هنوز این اتاق خالی، این چراغ نیمه روشن

همه شاهدن که هیچ وقت، تو نرفتی از دل من

کاش که این دنیای دلگیر، قد قاب عکس ما بود

تا فقط تنها واسه من، توی دنیای تو جا بود

شاید اون وقت تو نگاهم، دیگه بارونی نمی موند

دل من تو عکسی کهنه، دیگه زندونی نمی موند